Nazım Hikmet - Kız Çocuğu (1956)

...

Kapıları çalan benim 

kapıları birer birer. 

Gözünüze görünemem 

göze görünmez ölüler.

Hiroşima'da öleli 

oluyor bir on yıl kadar. 

Yedi yaşında bir kızım, 

büyümez ölü çocuklar.

Saçlarım tutuştu önce, 

gözlerim yandı kavruldu. 

Bir avuç kül oluverdim, 

külüm havaya savruldu.

Benim sizden kendim için 

hiçbir şey istediğim yok. 

Şeker bile yiyemez ki 

kâat gibi yanan çocuk.

Çalıyorum kapınızı, 

teyze, amca, bir imza ver. 

Çocuklar öldürülmesin 

şeker de yiyebilsinler.